Kaixo! Zelan?
Pues azkanean animatu nai Rociitoren dokumentalaren inguruan idaztera. 12 kapituloak ikusite eta tartean emondako elkarrizketa, neure iritzia emongo dotzuet. [gaia oso gogorra eta serioa badan be, haseran apurtxu bet gauzatxu friboloak komentatuko dotaz]
Esan biharra dekot, Rociitoren gauza pilo dokumentalaren bidez jakin dotazela, izan be, banekien nor den, eta badakit nor zen Rocio Jurado [badakizue neu Andaluziaren maitemindu bet naiela, eta lolailo guzti hori pilo gustetan doztala, eta la Jurado handi bet zen duda barik] bainan adibidez, ez nekien nor zen Rociitoren aita, dehetxo pentsatzen neban Ortega Cano zela. [bai, abizenek ez zabizen bet eiten bainan izen artistikoa edo zela pentsetan neban] eta ez neban jakin be Antonio David guardia civila zenik [honegaz flipatu dot pilo!!! #BZO!!!] Eta ez dot jakin be urte pilo dizela beren seme-alabegaz ez dauela tratatzen.
Dokumentalak 12 saio izan dauz. Saio bakotza, ordu eta erdi ingurukoa. 18 orduko grabaketa aukeratua. Horiei gehitu moztutako zatiak, txarto urdandako tomak, deskantsuak edo jateko tarteak, edo komunera juateko, makillajea eta orrazkera konpontzeko geldialdiak [eta oso ondo eginak gainera izan be lehen minututik azkanangora, makillajea bardin bardi deko, eta egin dauen nigar piloagaz, ez dau waterproff produkturik hori aguantatzeko] bamos, 24 ordu bainan gehiau egon diz hor holan jarraian edo zelan ein dabez emoteko momentu bardina dela???? Flipantea.
Traje rosa. Duda barik, Rociiton pentsatu eta traje rosa hori etortzen dozta burure. Pentsatzen dot rosa fusia hori oso ondo pentsata aukeratu zabiela eta kolore deigarri hurren bidez, zerbait transmititu gure zabizela. Elkarrizketarako traje linea bardin bardina aukeratu zabien, baina azul elektrikoan. Aukeratu ahal zabien, beste estilo desbardin bet: soinekoa, bakeroak, fraka baltzak eta gaineko desbardin bet….Baina ez, traje bardina emoten zabien bainan kolore ezbardinean [estilismo kontu hauek me flipan, izan be atzean bati dauz aztertuteko arrazoi super deigarriak…]
Txarto gogoratzen ez badot, lehen kapituloan [edo agian lehenengoan eta bigarrengoan izan be jarraian ikusi genituen aurreneko 4 saioak] gitxi gora behera doku osoaren laburpen bet modun eiten dau, ondoren jorratuko dauzen gaiak aipatuz, nahiz eta ondoren gai bakotzean gehiau sakondu eta osotasunean azaldu.
Esan bihar dot, 12 kapituloetatik, 11etan egin dotela nigar. Momentu batzuten nigar magdalena beten modun, deskonsoladamente esaten dena. Beren sentimenduak neureganatuz, eta barru barrure iritsi doztabela beren sentipenak.
FAMATUA
Famatu biren alaba lez, kamarak eta komunikabideak izan dauz bizitza osoan beragaz eta dokumentalean esan dauenaren arabera, beran be ya heldutan, exklusibak saldu dauz, beraz, beren bizitza pribatua saldu dau, nahiz eta urte batzuk pasa ondoren, bizitza publiko hori albo betera itxi eta eskatu zabien tribunaletan pertsona anomimo modun konsideratzea eta lortu zabien [lege kontu hauetan galdute nau, agian zuon artean badau abokaturik eta jakin ahal dau zelan den hau, bainan ulertu nabienaren arabera, famatua bazaz ez dekozuz zeure irudiaren gaineko hurrenbeste eskubide, pertsona animomoek dekogun modun]
Dokua ikusten hasi, eta bertan azaltzen ziren gai gogor eta intimoak ikusite, neuri etikoki zalantza sortu zozten ea egokia zen hori ikustea, mierda guzti hori kontatzea publikoki eta publikoak epaitzea bizipen gogor horiek libreki, neure etikaren marra gorrian zabizen. Bainan azkanean aurrera egitea erabaki [eta haserako 4 kapituloak bata bestearen atzetik ikusi genituen sekulako engantxadagaz, super dramoian sartunde] eta neure epaiketa berton nau egiten [inor ez da perfektua]. Ez bazen Rociito eta kaleko edozein neskato izan bazen dokuaren prota, ez dakit publikoki hain gogor epaitua izango zenik. Eta hurrek pena emoten dozta. Kontatzen ari denari zilegitasuna kentzea bakarrik famatua delako.
Badakit dokuaren kontu hau negozioa dela, dirua, audentziak, zeresanak, tertulia ordu amaigabeak, espektakuloa, eta mierda guzti hori dauela hor atzean, bainan neuk neure malkoei balioa emon gure dotzat eta sinestu gure dot Rociitok ein dauela beren barrenak askatzeko, beran hobeto sentitzeko, terapia modun.
IKUSITAKOAREN LABURPENA
TRATU TXARRAK: Azaldu biharrik ez dago, tratu txarrak fisikoak zein psikologioak izan ahal dizela. Kontatzen dau fisikoak une konkretu batzuetan gertatu baziren be, psikologikoak urteetan zehar eta etengabean jasan dabizela. Neuk sinisten dotzat. Neuk gai huntan ez dot falsos testimonios hurietan sinistuten. Emakume modun, badakigu zenbat emakume hil dizen eta zenbat sufrimentu sortu dabizen tratu txarrek, alkartasunez eta emakume guzti horiek merezi dabizen errespetuz, neurendako ez da posible gizurra izatea.
Justiziak gai hunen ingurun ez dotza “arrazoia” emon Rociitori, bainan hurrek ez dau gure esan ez dela egia. Justizia askotan ez da justoa, eta ez da egiaren islada, bestelan galdetu Altsasuko gazteei edo Manadako biktimari, edo beste hainbateri.
Gaitz hunek ez dau ulertzen de famosos, de anonimos, ni de dirudunez edo pobreez. Garrantzitsua irudizen dozta, zelan expliketan dau kamara aurrean eta geuren, publikoaren aurrean, urteak eta urteak zelan azaldu bihar zabien beren aurpegi hoberenagaz eta beren bizitza zoragarria bazen modun, bainan barnean, barruan, zelan ari zen infernu bet pasetan. Eta zelan baldurra izan den beren bizitzaren ardatz.
Huni, alabaren partetik jasandako tratu txarrak gehitu bihar dakoz. Nerabezaroan matxake psikologiko handia emon zotzala kontatzen dau, eta alabanganeko banaketa etorri zen, alabak eragindako eraso fisiko betengattik. [kapitulo ein dot nigar exagerau. Neu enai eta supertxarto pasa dot ikusten zelan eiten zabien nigar beren seme-alabengattik. Neu enai ama, bainan bai alaba, eta ni por asomo tratatu dotaz holan inoiz be gurasoak, eta jarrera hori ulergaitza egiten dozta. Es mas, orain konziente nai gurasoak sufriarazi izan dotazela innecesariamente eta pilo damutzen nai]
Alabaren “salto a la pantallagaz” beren buruaz beste egiten ahalegindu zela. Eta hor be nigar pilo egin neban. Zelako gogorra, zelako desesparaziñoa eta zelako mina sentitu bihar den puntu hurretara iristeko.
SENITARTEKOAK: Pedro Carrascoren heriotzaren eta amaren gaixotasuna eta heriotzaren kapituloetan be zelako nigar saioak!!!! Pentsatzea bakarrik 29 urtegaz, guraso barik gelditu zela, zelako pena, eta neuk uste dot neskato huni junta dakola guztia bizitza huntan.
Aita hil, eta diruagattik, aitaren emazteagaz mobidak. Ama hil eta inguruko guztiegaz diruagatik mobidak; osaba, izeba, amaren senarra, neba eta ahizpa, lehengusinak… Diru eta familiagaz arazo guzti hauek oso gainetik azaldu dauz, sartu barik detalleetan eta morboan, eta inorretaz txarto berba ein barik. [orain dokumentala amaitute, entzun dot bigarren zatia ari dela prestatzen eta gauza guzti hauek komentako dabizela. Halan bada, oso tristea iruditzen dozta]
KONKLUSION; 44 urteko neskato bet izateko, zelako bizitza gorra, zelako golpe pila eta zelako drama pilo. Prentsa arrosak eta telebistako fokoek, zelako iluntasuna ezkutatzen dabizen. Gaur egungo gaztetxo hauek gure dabizen fama, lujo eta edertasuna guzti hurren atzean, zelako situaziño gogorrak bizi diren jakiteko balio izan biharko luke.
Dokua ikusita pilo enpatizatu badot be Rociitogaz eta sentsaziñoa izan dot be ez dela bakarrik negozio hutsagatik izan, arrakasta ondorengo elkarrizketak, saio bet emongo dotzabela Rociitori eta dokuak bigarren zatia izango dabiela jakiteak…apurtxu bet inozente izan naiela iruditzen dozta. Espektakuloak jarrai dezan.
Erantzuidazu, mundu honetakoa naizen ala ez!
Mail: askogarafernandez@gmail.com
Twitter: @ninaizane