Hiru lagun hilerri batean itzulinguruka, zerbaiten bila, antza. Haietako bik gailuak dituzte eskuan, mugikorra batak, iPada besteak. Halako batean, informazio panel txiki bat topatu dute. Han dagoena irakurri eta gero, galdurik dirudite oraindik. Bik pantailei begira jarraitzen dute eta,bien bitartean, esku hutsik dabilenak, bilaketarekin segitzen du. Azken honek, sarean informazio bila ari direnek baino lehenago topatu du bila zebiltzana: William B. Yeats poetaren hilobia.
Irlandako Sligo konderrian daude, Drummcliff izeneko herrixka bateko eliza protestantearen ondoko hilerrian. Hilobiari begira daude hirurak:
1- Hau al da Yeatsen hilobia? Beste zerbait espero nuen…
2- Zer uste zenuen ba? Zu agurtzera jaikiko zela?
1- Oso barregarria! Ez, baina ikusgarriagoa izango zela uste nuen. Ez dauka lorerik ere!
3- Bai, harritzekoa iruditu zait hori. Heriotzak denok berdintzen omen gaitu…
1- Bueno, baina lorerik ez izan arren, ingurukoak baino zainduagoa ikusten da, berriagoa eta material ezberdinarekin egina.
2- Hori bai, baina gris samarra, aukeran. Zaila da honekin turistak erakartzea…
1- Hemen gaude ba gu…
2- Bai, baina zu egoskortu zarelako, Yeatsen poema zalea zarela eta…Baina bestelako turistei informazio guneetan aipatzen badiete, eta sarean argazkia ikusten badute, ez dira hona etorriko. Beste zerbait beharko da jende gehiago erakartzeko, morbo handiagoa saldu!
1- Zer nahi duzu, parke tematikoa egitea?
2- Ez da ideia txarra! Bisitariz eta lorez beteko litzateke hau, seguru!
1- Loreena oraintxe bertan konponduko dut. Inguruan egongo dira!
2- Ez duzu ba lapurtzerik pentsatuko?
1- Ez da lapurreta izango, herritarrek egindako ekarpena baizik, kulturari hainbeste eman dion poetari.
2- Aizu, Interneten begira ari naizela artikulu hau topatu dut, eta hemen lurperatuta dauden hezurrak ez direla bereak dio! Iruzurra, gainera!
1- Esperientzia hau zapuztu didazu behintzat! Goazen autora!
3- Onena izango da, bai. Goazen!
Hirurak autora abiatu dira, bat muturtuta eta besteak pozik. Eta gu ere furgonetara abiatu gara, hiru lagunen eszena ikusi ondoren. Sligo herrira bidean bizitakoari bueltaka aritu naiz Irlandako paisaiei begira: hil eta gero, zer axola ote dion hilobian loreak izateak edo bisitariak inguratzeak; joaten diren turistetatik zenbatek irakurri ote duten bere poemaren bat; bere izana ez ote den egokien bere lanaren bidez transmititzen eta horretan jarri beharko litzatekeela indarra…
Jarraitu irakurtzen →
