Has nezakeen nire abentura berria cowboy gisan jantzita eta Coyote Daxen “No rompas mi corazón” abestiaren koreografia dantzatzen. Dibertigarria izango litzateke ezta? Baina ez, amerikanismoak bazkalordurako utziko ditugu. Kutsu amerikarreko doinuak baino nahiago euskal doinuak, nahiago euskal abeslarien ahotsak.
Bilbora sartzeko Josu Bergararen konpainia hautatu dut, bere “Kanta Txikien Indarrak” zuzeneko diskoan badu Bilbo izeneko abestia eta kotxeko bozgorailuetatik hori irteten dela hartu dut Zabalburuko irteera. Bilbotartzeko asmoarekin jarri dut kanta eta hor noa Josuri bigarren ahotsak eginez kantari: “faltan botatsut faltan Bilbo, Aresti, Mallona, Esperantza, Unamuno, zenbat oroitzapen, zenbat istorio, faltan botatsut, faltan… Bilbo”.
Aspaldi Bilbora etorri gabe eta aspaldi zuei kaixo esan gabe. Irailean huts egin dut eta barkamena irakurle fidel. Gastroheroik jatetxe “txarrenak” bisitatzeaz gain gastronomia eta elkartasuna uztartzen ere laguntzen du Zaporeak Proiektuaren kide gisa eta abuztua eta iraila Greziako errefuxiatuak elikatuz lanean diharduen proiektuaren aldeko Koxk! (Egin koxk elkartasunari!) gastronomia eta elkartasun festaren antolakuntzan murgilduta ibili eta denbora gutxi Euskal Herrian zehar ibiltzeko jatetxez jatetxe eta Euskal Superheroien Elkartea handitzeko. Baina udazkena iritsi den gisan, eta baita telebista eta irratietako denboraldi berriak, edota ikasturtea, edota kirol denboraldiak, horiek denen gainetik: Gastroheroi bueltan da, indarberrituta eta gogotsu.
Lehen helmuga, Bilbo. Bizkaiko hiriburua. Interneten sartu naiz, baina ez bisitatu beharreko lekuen bila, jendearen iritzi eta puntuazioen arabera Bilboko jatetxe txarrena zein den ezagutzea izan dut xede. Kuriosoa iruditu zait, nire abenturei ekin nienean, Donostiako tabernarik txarrena zein zen azkar deskubritu ahal izan nuen, Ambrosiok puntuazio txarrak besterik ez zituen eta, baina hortik aurrera bisitatutakoek beti izan dituzte iritzi oso on eta oso txarrak. Ez dakit, akaso izango da gastronomiaren munduko hiriburuko lekuei lupaz begiratzen diegula.
Azkuna Zentrotik gertu, metro gutxira, bertan dago Ribs jatetxea. Amerikar kutsuko lekua, sarean begira jatetxe-kate bateko ordezkaritza dela topatu dut. Bertan jarri dut zita Marijaiarekin. Uztailetik nenbilen berarekin geratu nahian, baina Aste Nagusia dela eta nire lana dela, ezin gaur arte elkartu. Besoak jaitsita iritsi denez ez dut lehen bistazoan ezagutu, arraroa egin zait egia esan, besoak gora dituela ikustera ohitua ezustean harrapatu nau.
Typical American Saloon gisa deskribatu dezakegu Ribs, badu zerbait hortik, kartel amerikarrak eta ingelesa non nahi. Zerbitzariak mahai batean kokatu eta eguneko menua eta karta jarri dizkigu mahai gainean. Guk kartako platerren aldeko hautua egin dugu, bertako argazkiek erakarri egin baitigute. Nik entrekota eta zerbeza eskatu ditut, aipatzekoa haragia nola egina nahi dudan galdetu didala zerbitzariak, Marijaiak aldiz bertako berezitasun omen diren txerri saiheskiak aukeratu ditu.
Lasai hitz egiteko tartea izan dugu, nire proposamena lasai entzun eta duda izpirik gabe onartu du Marijaiak Euskal Superheroien Elkarteko kide izatea. Hori dena platerrak atera bitartean. Entrekot eder bat, patata eta piperrez lagunduta, itxura ederra bai, haragiak, baina horren gainetik erabat maitemindu naiz garagardoaren edalontziarekin, poto baten gisakoa, mojitoak hartzea ohituta nago horrelakoetan, kuriosoa eta polita, horregatik bada ere, zerbeza on bat hartzeko merezi du Ribsera gerturatzeak.
Haragia ere ez zegoen txarra, baina edozein gozozaleren erreinua ere bada Ribs. Uste nuen Estatu Batuetako filmeetan agertzen ziren azkenburukoak pelikuletan bizi zirela soilik, hainbeste esnegain eta izozki eta azukredun azkenburukoak ere Bilbon badaude, typical american dessert, txikitik gutxi, handitik asko eta platera beteta, horiekin gozatzeko komeni zerbait arina jatea aurretik. Noizbait amestu baduzu pelikuletan ikusitako azkenburuko erraldoi horietako bat jatearekin, Ribs bisitatu besterik ez duzu.
“Marijaia bera, gure Marijaia, Bilbora etorri da Aste Nagusira, hara hara hara, hara nor datorren, hara hara hara, gure marijaia, ene ene ene, oi ai ene bada, aste hau pasata berriro joango da”. Ozen kantatuz eta saltoka atera gara Ribs jatetxetik sartutako kaloriak jaisteko asmoarekin, ez dugu horretarako doinu amerikar egokirik topatu. Ssssssh, ez esan inorri, baina garagardoaren potoa poltsan sartuta irten gara etxean garagardoak goxo goxo edateko, maitemindu egin gara eta ezin mahaian bakarrik utzi. Marijaia agurtu, kotxea hartu eta Donostiara buelta, ez da hain esperientzia txarra izan. Goazen hurrengo abenturaren bila! On egin!