#KontraKantxa ireki eta emakumea eta kirolaz hitz egiten hasi nintzenetik asko dira gaiaren inguruan izan ditudan solasaldiak. Oso interesgarriak izan dira guztiak, gaiaren inguruan hausnartzen jarraitzeko bideak ireki dizkidatelako horietako askok. Horietako batean, pertsona batek galdegin zidan [testualki ez dut gogoan nola] ea zergatik nengoen kirolean berdintasunarekin hain tematuta, ea lortu nahi nuena zen emakumezkoek gizonezko kirolariek irabazten duten dirutzarra irabaztea.
Hori entzun nuenean zerbait gaizki egiten ari nintzenaren sentsazioa izan nuen. Baina ez okertu, ez. Gaizki eginaren sentsazioa hori pertsona horrek nire nahia eta borroka hau horrela ulertzeagatik [gizonezkoa zen, kasualitatea ote? ez dut uste] . Izan ere, azken urteetan, ustezko berdintasunaren baitan, (gaizki)ulertu egin da emakumezkoon eta gizonezkoen arteko berdintasun hori lortzeko emakumezkoei ez duten pribilegioak emanez lortzen dela baina gizonezkoek dituzten pribilegioak galdu gabe [noski, hemen sartu beharko ginateke ere ea zein emakumeri eta zeini ez eman zaizkion pribilegio “berriak” eta zergatik gertatu den hori, baina gaur horretaz aritzeko ez dugu tarterik]. Adibidez emakumezko futbolariek gizonezkoen soldata desproportzionatu horiek berdintzea edota zuzendaritza taldeetan emakumezkoren bat edo bi sartzea, talde hori handituz.
Ustezko berdintasun horri egoera partxeatzea deitzen zaio nire etxea eta Munduko txoko txikienean ere. Emakumezkoen eta gizonezkoen arteko desberdintasuna botere harremanetan oinarrituta dago. Horrela, bizi garen sistema heteropatriarkal eta kapitalistan gizonezkoek pribilegio gehiago dituzte emakumezkoak baino [kontuan hartu emakumeen artean ere desberdintasunak egongo direla, eta hortaz, botere harremanak jatorri, adin, klase eta kulturaren arabera]. Hori dela eta, berdintasun erreala lortzeko, jatorriz pribilegioak dituztenak horiei uko egin beharko diote pribilegiorik ez dutenek boteretu eta maila berera heltzeko. Adibidez: Talde batean 4 gizonezko badaude eta emakumezkoak sartu nahi baldin badituzte taldean berdintasuna ziurtatzeko, talde horretako 2 gizonek euren lekua galdu beharko dute (pribilegioa) 2 emakumezko taldean sartzeko. Izan ere, orain artean bezala jokatuz gero, taldea 4 kidetik 6 kidera pasako litzateke non 4 gizonezkoak izaten jarraituko luketen emakumezkoak 2 izango zirenean. Berdintasuna non?
Hau kontuan izanda imajinatuko duzue ze aurpegirekin geratu nintzen ni, ezta? [Beno, GIFekin ideia bat egin dezakezue].
Geroz eta min eta amorru handiago egiten dit ikusteak zenbatetan emakumezko kirolariek jasan behar dituzten gutxiespenak; emakumezko taldeen desegiteak instituzioetatik dirurik sartu ez eta klubak taldera dirurik ez bideratu nahi ez izatean; edota haurdun geratzeagatik milaka oztopo aurkitzen dituztenean. Bere garaian Osasunarekin gertatu zen, gizonezkoak 2. mailara jeitsi zirelako emakumezkoen taldea desegin zutela eta hori dela eta sortu zen Mulier F.C.
Zenbatetan irakurri,entzun edo ikusi dugu txapelketa berdin batean emakumezkoen eta gizonezkoen kategorietako sarien arteko desberdintasunaz? Aurrekoan txio hauekin topatu nintzen, Athletikek Coruñan jokatu zuten Teresa Herrera txapelketaren emaitza begiratzen ari nintzela:
Encuentra las 7 diferencias. Mismo torneo, mismo campo, mismos equipos, mismo equipo campeón…DIFERENTE trofeo. Trofeo TERESA Herrera… @DeportesCuatro las mujeres de los jugadores también se llevan trofeos 🏆 🤣 #ironiaon pic.twitter.com/8XllOymUAc
— Lucia Jimenez ™ (@luciaj_7) 18 de noviembre de 2018
De izq. a dch. de la imagen: trofeo Teresa Herrera subcampeón masculino, trofeo campeón masc. y trofeo campeón femenino.
Como que el subcampeón masc. mide 10 veces más que el campeón fem. y que el campeón masculino 30 veces más que el fem. Pues eso. Nos queda mucho por avanzar. pic.twitter.com/qfjx69vvmN
— Juan Ugena (@juanugena_) 16 de noviembre de 2018
Badirudi “handitasuna” dela garrantzia duen gauza bakarra: zenbat eta trofeo handiagoa, zenbat eta muskulatura handiagoa, zenbat eta soldata handiagoak.. Beharrezkoa al da handitasun hori? Ez al da gehiegizkoa dena?
Badut sentsazioa pribilegiodunek besteei pribilegioak ematen dizkieten heinean eurenak handitzen dituztela, ez dela galtzen dutela edo berdintasun erreal batetara iristen direla eta euren berdinak bihurtzea benetan!
Nik emakumezko kirolariak eta hauen inguruan dauden emakumeen (fisioak, kirol-kazetariak, prestatzaile fisikoak, etab luze bat) lan guztia aitortzea eta merezi dute garrantzia ematea baino ez dut nahi: bigarren mailako kirolari bezala tratatzeari utzi eta merezi eta behar duten bezala tratatzen hastea eta “emakumezko kirolak ez du jarraipenik, ez dute mailarik” bezalako esaldi lotsagarriak esaten dutenak argi geratzea hori ez dela horrela. Hor daude emakumezko kirolarien kirol emaitzak.
Ez dut gehiago luzatu nahi ze bestela datorren urterarte egon nintzake hemen. Zer uste duzue zuek gai honetaz? Nola bizi duzue ustezko berdintasun hau? Utzi zuen iruzkinak!
Hurrengora arteee ekipo!!!