Kaixo!
Zelan?
Duela ya denboratxu bet pentsatu nebala hunen inguruan idaztea bloglean. Ideia Iratxek emon zozten txio honegaz eta gertatutako anekdota bet etorri zozten burure… 
Duela gitxi twiterren be ibili da, ikusitako famatuen jolas hau eta gaurkoan hurren inguruan idatzikotzuet.
Ez dakit zegattik, bainan badekot horrelako iman berezi bet famatuendako, lurrak neure gorputza erakartzen dauen modun, famatuak erakartzen dotaz.
Orain ya urte batzuk, 2011/2012an famili kontu bategattik, egun asko eta denbora pilo emon bihar izan nebazen Madriden [bai, badakit euskaraz Madril dela, baina zer gure dozue esatea, Barrika, Barrika da hizkuntza guztietan,ingelesez ez da Barrel…] eta tarte hurtan famatu pilo ikusi nebazen: el canto del lokoko abeslaria [oso cani txungo iruditu zozten], Jesus Vazquez [telebistan baino ondiokan buenorroagoa dago aurrez-aurre, gainera konturatu zen beragattik ari ginela berbetan eta irrifar super polita eskaini zozkun], Raul futbolaria [4 umegaz zeuan ezin dominatute], Merche abeslaria [okindegian neure aurretik euan, ez neban ezagutu, bainan bertoko langileak autografoa eskatu zotzan: Merche, me firmas un autografo por favor?], Aidako Paz [Ilusiñoa ein zoten, Aida pilo gustetan zotelako. Momentuan izenagaz ez nintzen gogoratu…Melani Olivares], Joaquin Sabina [super demakratuta ikusi neban. Honi teleberri bi gelditzen dakoz pentsatu neban…eta begira, ondiño bizirik dau], Bibiana Fernandez [Apurtxu bet lotsabako gelditu nintzen begira, inpresioa emon zozten zelako neska puzka zen, super altua, eta zelako guapa zijoan, super elegante… konturatu zen aho zabalik neuala begira goitik behera, eta behetik gora eta “Nena, me enkantan tus zapatos” bota zozten],……
Bainan guztien artean badekodaz 3 gertakizun berezi zuei kontetako. Ea gustoko dozuezuen.
LAURA PONTE
Ez dakit dakizuen nor den Laura Ponte [argazkia ipinikotzuet]. Modeloa zen garai hurtan behintzat. Oso oso argala, bainan oso-oso argala. Jatetxe beteko komunean topatu neban, eta flipatu neban. Txupatxus bet emoten zeban. Palo luze bet eta gainean sekulako burua [inoiz ikusi doten bururik handiena zela iruditu zozten, ez dakit gorputzagaz zabien desorekagattik zen edo zer, bainan super buru handia zen. Ikusi eta La novia Cadaver etorri zozten burure. Hori bai, mala ostia aurpegia zabien]
Komunetik urten, eta lababo parean euan bera, gona baltz tubo beten kremaiera konpondu guran. Eskuak garbitzera hurbildu eta lababoko enzimera gainean mila gauza zeuden, poltso super handi beten sartzen zen guztia, agurtzeko astirik emon barik, berbetan hasi zozten super arin:
– He reventado la cremallera de la falda, y no tiene botón, y no me da tiempo a pasar por casa a cambiarme, y tengo que ir a una reunión… Sabes si hay un Zara o algo cerca que esté abierto a estas horas? [Bazkal ordua zen] Es que esta zona no la conozco muy bien… Se que hay uno por el Ramón y Cajal…pero así andando no puedo ir…y un Taxi me va a decir que es una carrera corta…
– [Zelako berba jarioa! Eta zelako ahotsa. Oso grabea. Nondik atera dau neskato argaltxu hunek ahots hori? reventar la cremallera??????? Zegaz? Hazurregaz?] Eh…Pues no sé,… es que no soy de aquí…[ Zelako aurpegi gogorra dekon! Nondik urten da tipa hau???? hunek frakak kentzen dozta!!!]
– Es que se me cae, resvala, no puedo andar asi, tengo que estar todo el rato con la mano agarrando la cremallera…[Super apurata euan, begiak handi handi eginda begiratzen zozten oso urduri. Lababo gaineko gauzak ukitzen zabizen etengabe] Tengo dos orquillas de pelo y un par de pendientes, se te ocurre algo? [berba egiten zozten moduagattik,emoten zeban betidaniko lagunak ginela, kuadrilakoak]
Madriden ordu luze eta hil pilo izaten nebazen, eta denbora pasetako brotxeak, bisuteriako gauzak, poltsoak customizatu…eta horrelako eskulanak edo egiten nebazen. Momentu hurretan,neure brotxe horietako bet neban: Zea Maysen ERA diskoko portadaren zati bategaz, txapa ein neban atzean tul baltza eta lentejuela beige-ak josite. [super kuki gelditu zozten]
– [Lababo gainera begiratu, neure buruari begiratu, eta Zea Maysen txapan inperdiblegaz konturatu nintzen ] Mira…Mi broche te puede valer. Es una chapa, le quitamos el tul y la chapa y agarramos la cremallera con el imperdible. Se va a ver la cremallera abierta, pero así no se te va a caer la falda.
– En serio? Me prestas tu broche? Tranquila que no me hace falta romperlo. Me da igual que se vea. Con que no me quede en bragas, me confomo. Pero cómo te lo devuelvo? Lo traigo mañana aquí? Es que mañana me tengo que ir a Sevilla… Mira, te lo pago. Dime cuanto y te pago el broche….
– No, tranquila no hace falta, el broche lo he hecho yo, me puedo hacer otro. No te preocupes.
– No sabes el favor que me estas haciendo, de verdad. Gracias. Eres muy amable [eta sekulako besarkada emon zozten]. Por cierto, soy Laura. Y tú?
– Ane
– Como Igartiburu? [Madrideko garai hurtan, Ane esan orduko guztiek esaten zoztaben lo de Igartiburu] También eres vasca?
– Si…jejejejeje
– Yo también soy del norte, Gallega…De Vigo… Estas de paso? Oye, si te apetece ir a algun garito cool o alguna discoteca de moda, dímelo, llamo y te cojo un reservado, sin ningún problema.
-Tranquila, en serio, no hace falta, a mi también me gustaria que me ayudaran si me pasa algo asi.
– Eres un encanto! De verdad! Que sepas que voy a guardar el broche. Lo voy a llevar siempre en el bolso. Esto es un broche salvavidas! Jajajajajajaja
– jajajajajaja…[sekulako seria aurpegia deko, bainan zelako harrikada dekon eta neuk bainan berba gehiau egiteko gaitasuna deko!!!]
– Ane, un placer. Mil gracias de nuevo [barriro besarkatu zozten] Sabes? Hueles de maravilla. No reconozco el perfume…y creeme, de eso sé un rato…Pero, ya me has hecho un gran favor, no te voy a pedir también el secreto de tu olor….
– Gracias! No es ningún perfume de firma, es una colonia del Yves Rocher. Igualmente Laura, que te vaya bien la reunión.
Bazkariko kontua eskatu genuenean eginda zegoela esan zozkun kamareroak. Os ha invitado Laura Ponte [nota mental, apartamentura iritsitakoan googleatu Laura Ponte]
MANOLO GARCIA
[Untxe etorri doztan txorradatxu bet….Asko gara Fernandez, Ane Fernandez be bagaz batzuk,….pues imagina zenbat Manolo Garcia egon bihar dizen!!!!]
Behin, Kafe Antzokian parranda beten, iraila amaiera edo izango zen, patrikarik ez zaukien udako soinekotxu horietako bet neban jantzite eta txaketa bakeroa. Levis txaketa, apirilean neure urtetan gurasoek oparitute [pastoi bet kostetan zeban, eta lata galanta emon neban erosteko…].
Txaketa bakeroko aurrekaldeko patriketan gurasoen etxeko giltzak, eta karteratxu bet diruagaz, DNI-agaz eta BBK-ko txartela. Goizeko ordu txikiak ziren iada, goiko pisuan ginen dantzan lasai eiteko, eta txaketa, barandillan itxi neban. Etxeratzeko ordua iritsita, barandillan ez zegoen iada #AneFer-en Levis txaketa bakeroa.
Imagina ahal dozuez disgustoa. Mozkorra golpera pasatu zozten. Etxeko tinbrea jo eta pasatakoa kontatu orduko jausi zozten bronka epikoa izan zen. DNI-an helbidea dator, etxeko giltzak han ziren, gurasoek zerraila aldatu bihar izan zebazen… LEZIÑO handi bet ikasi neban: poltsoa eta txaketa ez dira inoiz be begi bistatik galdu bihar.
Hau azaldute, bagoiaz barriro Madridera. Erdiguneko taberna tipiko bet, urte pilo dekozen horietakoak, kañak [garagarko kantitateagattik, bertoko zuritoak] eta tapak. Barra alboan ginen, zutik eta barrak behean zaukien gantxo beten itxi neban txaketa bakeroa [hau ya ez zen Levis, era del Bershka].
Manolo Garcia sartu zen, eta geure atzean ipini zen. Egia esateko, beren pare bet abesti ezagutzen nebazen, bainan tipoa nor zen ideiarik ez neban, bainan neure nebek ezagutu zabizen. Manolok be txaketa bakeroa eban, kendu eta tabureko respaldoan itxi zeban.
Apurtxu betera, badoia tabernatik. Atetik urteten ari den momentuan, aztera begiratzen dot [horrelako instinto moduko bet sentitu neban] eta ikusten dot tabureteko respaldoan bere txaketa. Akto segido, begiratzen dot barra azpira, eta gantxoa hutsik. Bere txaketa hartzen dot eskuetan, eta banoia beren atzetik zoro bet modun!
– MANOLOOOOOOO, MANOLOOOOOOOO [eta tipoa haciendose el sueko. Txaketa bakero bet galdu neban, bigarrena galtzeko intentziñorik ez neban….]
–MANOLOOOOOOO….MANOLOOOOOOOOOO,….. MANOLOOOOOOOOO GARCIA [bigarren abizena zein zen ez nekielako, ostantzean ….] OYEEEEEEE… Espera por favor… [kalean ebazen pertsona guztiak neuri begira, eta gero berari begire…]
– Niña! Que no estoy sordo… Creo por Tetuan tambien te han oido… [super mala ostiagaz, ez zen eztabe giratu neuri begiratzeko]
[eta neu atzetik korriketan. Joder karroza hunegaz! Zelako hanka arinak dekozen..… eta azkanik harrapatu eta besotik heldu notzan]
– Que pesada niña! A mi ni me toques! [Eta eskua kendu zozten oso modu gogorrean] Dejame en paz, no tengo ganas de nada, ni de nadie…
– Es que te has cogido mi chaqueta!!! Esta es la tuya!!! [txaketa astinduz]
Neure txaketari begira gelditu zen…berea eskuetatik kendu zozten…eta neurea itzuli. Berbarik ein barik… badoia. Ez barkatu ez ezebez. Aitortzen dot GILIPOLLAS baxu bet soltatu nebala.
HOMURA AKEMI
El Brillantera gindoaz kalamar bokata famosoa probatzera, eta Museo Reina Sofia kanpotik pasetan ari ginela, Japoniar neska gazte talde bet euan, kola egiten sartzeko. Bapatean, neskato bet begira gelditzen da eta diarka hasten da zerbait esaten. Ez neban ulertu zer esaten zeban, bainan guztiak jarri ziren neuri begira super pozik. Zerbait ohikatzen zabizen etengabe, enplan Justin Bieber ikusi bazeben modun. Eskuagaz agurtzen zoztaben…saltitoak emoten, super emozionata.
Kamarak atera, eta argazkiak eiten hasi zoztaben. Neu begira flipetan. Ez neban ezebez ulertuten. Hauek nonogaz konfunditu doztabe.
– Noooo, nooo …, you are confused…I´m not famous…..
– Aka wiki yaka chin shan…[ez neban ezebez ulertuten….]
– Eiñ???????
– Pic…please…Pic…
Eta han ateratzen dabez neskatoek mugikorra [garai hurtan neuk ondiño mugikor analogikoa neban, Nokia mitikoa edo horietako bet, kamara bazeban bainan ez frontala…eta haien telefonoa gitxienez NASAkoa edo zela iruditu zozten] Eta han ipintzen dabez aurpegia neure jetoaren parean eta KLIK [ ondilo ez nekien, bainan neure lehen selfiak izan ziren!!!!!!!]
Neure neba biak deskojonetan. Neu flipetan, neskatoak super pozik, eta inguruko jendeak begira gelditzen zozkun….Show bet!
– Can you tell me who I am?
– Txaka yoka txin…
– Eiñ????
Mugikorrean hasten da begira eta erakusten dozta manga marrazki beten argazkia. Goian bilatzailean ikusi neban: HOMURA AKEMI
– I´m a cartoon character ???? [Jo! Behin famatua izango eta abeslari ospetsu bet edo izan gure neban Beyonce japoniarra gitxinez…ez marrazki bizidun bet !!!!]
– jijijii jijijijijijijiji
– Me????? Si ez dekot antzarik!!! Ulea…agian…Begi lilak dekoz????
– Arigato… Arigatooo…. Arigatooo –
Eta han juan ziren museo barrure…barrez…jijiji jijijij jijijiji
Parean zeuan emakume bet gerturatzen dozta, eta esaten dozta:
-Tu eres la que salia en Fisica y Quimica, no??? La chiquita esa que andaba un poco suelta…Ya me parecia a mi…Y ahora haces algo?, o ya no te llaman de ningún lau?
– Teatro, señora, ahora hago teatro!
ERANTZUIDAZU, MUNDU HONETAKOA NAIZEN ALA EZ!
Twitter: @ninaizane